در دوران جنینی بین دو سرخرگ خروجی قلب (آئورت و سرخرگ ششی) مجرای شریانی وجود دارد که اکسیژن لازم برای جنین از این طریق از گردش خون مادر دریافت میشود. به همین سبب مجرای شریانی باید باز باشد اما پس از تولد بطور طبیعی باید خود به خود این مجرا بسته شود. اما اگر مجرای شریانی بسته نشود به آن مجرای باز شریانی (اصطلاحا رگ اضافه) گفته می‌شود. اگر مجرای باز شریانی بزرگ درمان نشود، موجب بروز علائم نارسایی قلبی و افزایش فشار خون ریوی می شود.
در بیمارانی که مجرای باز شریانی بزرگ دارند علائمی مثل تعریق موقع غذا خوردن و گریه کردن، تنگی نفس، بزرگی قلب، افزایش جریان خون ریوی و خستگی زود رس مشاهده می شود. 

نحوه درمان مجرای باز شریانی
اگر PDA (رگ اضافه) خیلی بزرگ نباشد می توان از طریق کاتتریسم بوسیله آمپلاتزر و یا کویل(coil) که حالت فنری دارد این رگ اضافه را بست. اما اگر بزرگ باشد و ریسک انجام آنژیو برای بیمار زیاد باشد، عمل جراحی توصیه می‌شود. در این عمل جراح زیر بغل بیمار را شکاف زده و مجرای باز شریانی را ترمیم میکند.